Briefje van de IJslandse Berevrouw 03

                                                                                                                         
                                                                                                                                   4 juli 2014
                                                                                                                                    Kristnes, IJsland


      Lieve Dertien,

Een briefje van mij uit het Hoge en verre Noorden.  Vandaag zijn de bergen er af geknipt door veel lage wolken . Dat gebeurt hier vaker dat de bergen opeens verdwenen zijn. Het lijkt hier nu net nederland  met wat hogere groene heuvels en veel regendruppels. De paarden die ik vanuit mijn raam zie staan dicht bij elkaar in een groep met dit weer. Het schijnt zo te zijn dat er een noordelijk front onderweg is en het 6 graden kan worden. Ik klaag niet, we hebben hier heel mooi ijslands zomerweer gehad in juni en de berevrouw houd wel van wat variatie....

Het leven kabbelt hier lekker voort. Ik ben iedere dag hard aan het schilderen voor de tentoonstelling die ik hier in september in  de stad Akureyri heb. Mijn mediterende Berevrouw op mijn schilderij is nu omringd door een zee van weelderige, levenslustige planten in nieuwe tonen en tinten, ook veel blauw- en paarsachtigen.   Beinvloed door de flora en fauna hier. Ze heeft het naar haar zin! Het is nu echt bijna klaar en ik ben er blij mee!

Het leven kan hier soms best druk zijn. Hard schilderen, familiebezoek ontvangen, veel verjaardagen, dochters met hun vrienden en kleinzoon van de ijsman te eten krijgen in onze primitieve slangenkeuken,  naar buiten, mediteren en soms moet je naar de winkel......  Hier op het echte platteland in Kristnes zijn geen winkels en ook geen brievenbussen.
Om naar de stad Akureyri te gaan moet je 12 kilometer fietsen of lopen. Ik mag hier een fijne fiets lenen van de schoonzus van de IJsman, dat is echt ontzettend fijn en die fiets heeft zelfs een bagagedrager. De meeste ijslanders hebben geen bagagedragers.IJslanders fietsen alleen voor recreatie. Een paar weken geleden was mijn band plat en ik wilde naar de stad. Ik had ingredienten nodig om een taartje te bakken omdat ik snel jarig was en wilde naar de kapper.
Ik vond het fijn om een excuus te hebben om weer eens een  langere afstands -wandeling te maken. Soms is er een enorme drang om naar de (kleine) stad te gaan hier en even weg van het platteland. Lopend naar de stad gaan geeft de berevrouw een gevoel van vrijheid! Naar de cultuur gaan... Naar de bieb om ijslandse luisterboeken te lenen, die ik gebruik om bij te schilderen. Heerlijk!  Soms kan ik me echt verliezen in het stadse leven. Ik ging naar een vreemde supermarkt Hagkaup in het industriegebied, in die supermarkt is alles oranje en kocht een gemakkelijke broek voor mijzelf. (Heb  te weinig kleding hier)  Toen kwam ik een tweedehands winkel tegen en vond een hele goedkope cd-speler die ik goed kon gebruiken.Dat is echt bijzonder hier, alles is hier vaak duurder dan in nederland.  Het leven zorgde weer ontzettend goed voor me! Ik vind het heerlijk om naar de stad en weer terug te wandelen. 24 kilometer. Maar dat kan natuurlijk alleen maar af en toe, anders wordt er niet genoeg geschilderd.  En je kunt lopend niet zoveel meenemen. Voor ik ga schilderen ga ik wel iedere dag even mediteren, wandelen en/of hardlopen op de oude weg of ergens anders buiten, dat heb ik nodig.
Voor mijn verjaardag/bestaansdag heb ik fietstassen gekregen. Ontzettend fijn is dat! Ik ga nu een keer per week s'ochtends vroeg naar de winkel fietsen en kom dan zwaar beladen weer terug. Er is dan altijd het gevaar voor mij een beetje in het stadje te blijven hangen en daar een beetje te dwalen. Je hebt natuurlijk altijd van alles te doen in de stad. Naar de bibliotheek, het postkantoor of de lekkere koffie die trekt.
 De terugweg  is een stuk zwaarder fietsen. Vooral als er tegenwind is, die kan hier heel erg krachtig zijn, veel krachtiger dan in rotterdam. Als je de wind mee hebt gaat het lekker snel.  Als laatste moet ik met de zwaarbeladen fiets de hoge heuvel op, dan loop ik. In het begin was ik bang dat mijn fiets met sinaasappelen, joghurt,brood  en veel diepvriesgroente etc. van de heuvel af zou rollen, maar dat gebeurt gelukkig niet.

Ik moet gaan stoppen met schrijven nu. Ben nog steeds erg blij dat ik hier mag zijn in dit vreemde (skritid) land  in de mooie natuur en mag schilderen! Alle goeds voor jullie in de grootstedelijke gebieden

veel Noordelijke schildersgroeten van de Berevrouw


                                                           Voor meer informatie over mijn kunst: www.berevrouw.exto.nl

Brief van IJslandse Berevrouw 02

                                                                                                                                                                                                                                                                                        Kristnes, Island 3 juni 2014


Lieve Dertien,

Weer een briefje van mij uit het vreemde, noordelijke land.
Er is hier best wat gebeurd en ik begin me al een beetje noordeling te voelen.
De grote havenstad met duizenden mensen en huizen ligt ver achter me. Het komt me nu vreemd voor al die mensen en huizen. Hier zijn er vooral bergen met een paar mensen en huizen.

Het is hier wat warmer geworden. Zo fijn is dat! Want ik werd wel slijmerig van de kou in combinatie met het natte voeten krijgen van afwassen in onze slangenkeuken.
Alles is hier nu zo prachtig dat ik vaak niet geloof dat het echt waar is. Witte bergen stralend in de zon.
Lupines op de oude weg die uitkomen. De mooie energie van de paarden en de schapen met de lammetjes.
De schapen hebben hier hoorns. Er zijn twee zwanennesten op de oude weg. De zwanen zijn hier anders dan bij ons ze hebben een zachtere uitdrukking en kijken minder streng. Kleine zwart-witte vogeltjes die plotseling weg hippen. Het licht is hier ook heel bijzonder, vooral het avond- en nachtlicht dat is soms zelfs roze...

Vorige week was het hek op de oude weg zo dicht gemaakt dat het niet de bedoeling was het weer open te maken. Dit vormt een hindernis voor een stadse Berevrouw. De angst voor een prikkeldraadhek kan groot zijn. De eerste keer ging ik onder het hek door, aan de onderkant zat geen prikkeldraad. De volgende keer was het hek nog steeds dicht. Er moest nu iets gebeuren..Na acht minuten diep ademen lukte het een stadse Berevrouw over het hek te klimmen. Angst zit alleen maar in het hoofd.

Vorige week hadden we hier een open huisje om de mensen die ons met spullen hadden geholpen te bedanken. Ons huisje was propvol met vijfentwintig mensen, vooral familie en twee buurvrouwen met aanhang. Na wat gepuzzel lukte het me om hier vier taarten te maken. De bakproducten zijn hier anders dan op het vaste lage land. Het open huisje was geslaagd. Ons huisje is nu ingewijd.

Ik ben begonnen met het schilderen van een mediterende berevrouw. En ze voelt zich lekker in haar vel hier in het noorden. Het is zo fijn om hier te kunnen schilderen. Ik ben ontzettend blij dat ik dat hier mag doen.
Terwijl ik schilder luister ik naar de radio en naar korte ijslandse verhalen van Gyrdir Eliason. Als de c.d. afgelopen is zet ik hem weer aan en weer. Daarmee kom ik in een meditatieve schilderstemming.
De ijslandse taal kalmeert mijn geest en ik kom op een plaats waar gedachten stil staan en er niets is en tegelijk alles.

Ik ga nu stoppen met schrijven en kijk uit naar jullie briefjes.

Veel lichte en noordelijke groeten van de Berevrouw


                                                            Voor meer informatie over mijn kunst:  www.berevrouw.exto.nl

Brief van de ijslandse Berevrouw 01

                                                                                                                       
                                                                                                14 mei 2014, Kristnes, Eyarfjord IJsland.

Lieve Dertien, 

De eerste keer een brief van mij uit een ver en vreemd land. Om in dit land te komen reis je een dag en een nacht over land met vijf overstappen, daarna neem je op het noordelijkste puntje van Denemarken een boot die je in drie nachten rustig  en in haar eigen golvende tempo naar Island  " IJsland" vaart.

 De taal klint hier " skritid" vreemd, maar melodieus. Het is hier nog winterskoud, ( vier tot zes graden)  maar het gras op de thuisvelden van de boerderij is al groen geworden en  er zijn  knoppen en jonge groene blaadjes in de struiken op de mooie oude weg waar ik graag loop of hardloop. Ik vond er ook een paar kleine paardebloemetjes en paarse wilde viooltjes. Rode grutto-achtigen, wilde zwanen en allerlei bijzondere vogels zijn er heel druk in de weer. Op deze mooie oude weg " gamlar wegur" wonen ook elfen. Later zal ik daar misschien nog op terugkomen. 

We hebben hier een primitieve onderverdieping van onzelf en die zijn we aan het inrichten. We hebben een alternatieve keuken gemaakt van slangen en een teil, maar er is geen afvoer. Afwassen is meditatief en primitief hier. Je krijgt er wel natte voeten van, maar ik ben zo blij met de slippers die ik gisteren kocht! 

Ik ben mijn atetliertje hier aan het inrichten. Het kijkt uit op witte sneeuwbergen die met me praten. En er ligt al plastic op de vloer tegen verfspatten. De IJsman is zo lief om een primitieve schildersezel voor me te timmeren. Wat fijn. Nu nog een tafel regelen en wat doek. 

Wat zorgt het leven goed voor ons! Een eigen plek te hebben, een ateliertje en je eigen witte sneeuwbergen is heerlijk. 

Lieve dertien, 
Ik ga nu stoppen met schrijven. Er is nog zoveel te vertellen over deze mooie en vreemde plek waar we nu zijn. Maar dat bewaar ik voor de volgende brief. 
Je mag me ook terugschrijven. De Berevrouw vind het zelfs leuk om post te krijgen hier op deze afgelegen plek. 
Mijn elektronische postadres is: berevrouw@gmail.com
Als je me een echte brief wil schrijven, stuur me dan eerst een e-mail. Dan stuur ik je de adresgegevens. 
                     
Lieve groeten van de Berevrouw en ook van de IJsman