September 2014 Akureyri, Island
Lieve Dertien,
Wat is het lang geleden dat ik jullie de laatste keer schreef vanuit dit verre vreemde land. Ik heb ontzettend hard voor mijn expositie geschilderd. Ik hoop dat het jullie alle dertien goed gaat in de Lage Landen.
Afgelopen zaterdag was de opening van mijn tentoonstelling. Het was mooi! Er kwamen veel enthousiaste bezoekers en ook bosjes bloemen..
Vandaag, de dag na de opening ben ik hier aan het suppoosten. Ik zit hier gewoon een beetje te genieten van de mooie energie, van mijn schilderijenen, het mooie licht en kijk soms naar buiten naar het straatleven in de"kunststraat" " Listagil" Mijn galerie Mjölkurbuðin is naast het kunstmuseum van Akureyri. Er is een heel groot raam en vanuit de straat kun je mijn schilderijen zien. De ruimte is zo mooi licht. Er is zelfs een doorkijkje naar het zeewater van de fjord.Er zijn schuimkoppen op het water, want er is veel wind vandaag. Ik ben zo blij dat al die schilderijen door mij heen naar buiten kwamen. Ik ben naar mijn expositie toegelopen ( twee uur lopen) en na het suppoosten loop ik samen met de IJsman weer terug naar Kristnes. Dat vind ik fijn om goed in mijn lichaam te komen na de drukte.
Er is hier zoveel gebeurd lieve Dertien, het is teveel om op te noemen...Ik kies een paar hoogtepunten uit.
Er was hier een middeleeuwenfestival 25 kilometer hiervandaan.Gasir.( www.gasir.is) waar de IJsman en ik
in middeleeuwse kleding hebben geschilderd met eitempera op kleine stukjes hout.
Het regende dat weekend nogal veel, maar onder een wollen afdakje naast onze jute middeleeuwse tent konden we goed schilderen en bleven we redelijk droog. Er kon steeds maar een van ons onder het afdakje zijn. De IJsman was op dat moment bezig inkt te koken uit een speciale plant die hier groeit. Vanwege de regen ging die bereiding wat langzaam. Ik heb twee snelle kleine vrije mini-schilderijtjes met eitempera geschilderd. Het is een apart gevoel om met ei-tempera te schilderen. De lucht van de eitempera is een beetje dierlijk. Een hele mooie ervaring op het middeleeuwenfestival was om een heel groot vuur te hebben in de stromende regen. We waren toch best nat geworden en het was heerlijk om bij dat grote vuur te staan in de regen. Je word lekker nat en tegelijkertijd is het heerlijk warm. Een aanrader in de regen!
Eind juli was hier een grote familiereunie waarbij familie uit heel IJsland naar de boerderij kwam.Veel van de familieleden kampeerden op een groot weiland waar ze een wc voor hadden gehuurd.
S'avonds kwam een restaurant eten brengen en aten we aan veel tafels in de hooischuur. Er werden ijslandse liedjes gezongen die ik van een blad mee kon lezen. Dat gaf een hele mooie sfeer van saam horigheid met een familie die toch niet helemaal mijn familie is. Heel bijzonder..
Het regende een tijd veel hier... Omdat ik het veel nodig heb om buiten te komen heb ik een klein bos opnieuw ontdekt. Ik wist wel dat dit bos er was maar had er nooit zo'n belangstelling voor omdat ik de bergen altijd wil kunnen zien. Nu loop ik graag in dit bos als het regent in mijn regenkleding en je de bergen sowieso niet kan zien door laaghangende wolken. Het is een heel mooi puur bos. Ik denk dat het op een bos in Zwitserland lijkt, maar daar kom ik weinig...De bomen, planten en mossen zijn prachtig. Het is het beste om als het lukt je gedachtes stop te zetten en alleen te lopen en te ademen. De Berevrouw is ontzettend blij met zo'n mooi bos. Ik heb een paar kleine schilderijtjes met plantenenergie geschilderd. 40 x 40 cm.
Het bos heeft me daar ook bij geholpen.
Als laatste wil ik jullie vertellen over een heel bijzonder gebeuren. Het halen van de schapen uit de bergen.
Ongeveer driehonderd schapen die de hele zomer met hun lammetjes bij de bergen hebben rondgelopen.
We gingen eerst met de auto 12 km naar de stad en daar begonnen we bij de bergen te lopen richting de boerderij ( 12 km) om de schapen te drijven. Ik was eerst een beetje bang dat ik het niet goed zou doen en de schapen de verkeerde richting op zou drijven of laten ontsnappen...
Je moet hier best snel en fit voor zijn en in goede conditie. Je mag de schapen ook niet laten schrikken.
Verder moet je altijd zorgen dat je achter de schapen blijft, zodat ze niet de verkeerde kant op kunnen gaan. Het is de bedoeling dat je met een paar mensen een soort lijn vormt van hoog naar laag, zodat iedereen een gebied voor zijn rekening neemt. Bij ons was de lijn even een tijd weg. Degenen boven en beneden mij waren in geen velden of wegen te bekennen. Ik had toen opeens een groepje schapen dat de verkeerde richting op wilde en een ander groepje schapen die hun richting niet konden beslissen. Even wist ik niet wat te doen. Maar besloot toen snel ongemerkt achter de stadsschapen.( die de richting van de stad wilden gaan) te proberen te komen. Ik dreef ze door geluiden te maken en met mijn armen te zwaaien. Het lukte ze gingen de goede kant op.. En het onbesliste groepje schapen ging uiteindelijk ook de goede kant op.
Ik ben best trots op mijn schapen-drijf-kwaliteit als stadse Berevrouw!
Lieve dertien,
Ik moet gaan stoppen met schrijven nu, andere plichten roepen. Jullie mogen in gedachten van mijn expositie meegenieten. Komend weekend komen er veel bezoekers en het weekend daarna zal een groenlandse kunstenares samen met mij een Beer performance doen.
Alle goeds voor jullie lieve Dertien!
veel noordelijke expositiegroeten van de Berevrouw
